the last RUNGUTAN ?

Dalam perjalanan menuju ke bank , tak putus-putus timah merungut. Lambatnya masuk duit , ayah dan mak tak kirim duit lagi. Nak makan apa nie kalau duit takda. Ohohoiii. Duit timah dah nak habis oii , tulunggg ler timah. Pokai dah nie. Dan timah meneruskan lagi rungutan semaksimanya. Maka keluar segala nama kawan-kawanya yang telah diberikan duit ole ibu bapa mereka. Oii c jemah tue tiap bulan bapanya kirim duit . c Jodi tue bla bla bla. Cuma aku je nie. Hailaaa… dengan menanti penuh sabar didepan mesin atm , fikirannya menerawang memikirkan masalah kewangannya yg tak punya penyelesaian. Sejurus mengeluarkan rm50 drpd rm120 baki duit di dalam bank, tiba-tiba timah disapa oleh seorang mak cik bersama anak gadisnya yang timah rasakan masih bersekolah rendah.

timah : ye ada apa mak cik ?

makcik : dik , boleh tolong mak cik ? tak reti nak bagi keluar duit .

timah : owh . bole je . sini saya tolong . kad n numb pin mak cik.

Maka , bermulalah adegan timah menekan nombor dengan gaya bebasnya . matanya mengerling kea rah anak gadis mak cik itu . mata mereka bertentang , timah senyum gadis itu membalasnya. Owh. Agak jiwang pulak.

Mak cik : dik , tolong tengok baki ye . ^_^

Timah : ai ai mak cik.

Tengah mengeCHECK , terpaparlah baki duit dalam akaun mak cik tue . Rm10.00 ! timah diam . nak cakap apa ya .

Timah : erm . mak cik , rm10 .

Maka , terhapuslah senyuman mak cik yang manis itu . lama matanya merenung lantai. Namun , secara tiba-tiba senyumannya mekar semula sambil merenung anak gadisnya.

Mak cik : kakak , mak minta maaf , mak tak tahu pulak dah takda duit dalam bank. Kaka perlu sangat ke ?

Anak gadis mak cik : erm . mak takyahlah sedih , kaka tak kesah pun . nanti2 pun akak bole bayar yuran tue . janganla buat muka sedih. Bersalah kaka rasa. Senyum makkkk . senyuman mak dan ayah tue lagi penting untuk buat kaka rasa hidup . kalau takda duit akak still bole hidup apa .

Mak cik : time kasih kak , sbb memahami. Tapi mak masih rasa bsalah dengan kaka .

Anak gadis mak cik : ee .. jgn ckp macam tue mak . dah banyak mak bagi kaka , jangan rasa bersalah.

Mak cik : time kasih nak tolong mak cik. Mak cik jalan dulu.

-,-…. Terkedu melihat drama tanpa tajuk khusus mahupun pelakon  popular untuk menyentap dan mengetuk pintu serta bilik hati timah. Dan bertukarlah rungutan kepada muhasabah. Sepanjang perjalanan pulang , pandangan timah dilemparkan ke luar jendela. Dan betullah , JANGANLAH KERANA APA YANG KITA TIDAK ADA , MENYEBABKAN KITA LUPA BERSYUKUR UNTUK APA YANG KITA ADA. JANGAN SAMPAI APA YANG KITA TIDAK ADA MENGHALANG KITA MENGHARGAI APA YANG KITA ADA.

Ikhlasly,

timahtimeh